Nha Trang, Da Lat en Mui Ne

We hebben naar Nha Trang wederom de nachtbus genomen. Jammer genoeg hadden we deze keer niet een erg schone bus en hebben we de hele nacht slecht geslapen. Aangekomen in Nha Trang vonden we naar enig zoeken een hotel dicht bij het strand. De stad zelf viel een beetje tegen. We hadden de pech dat het zeewater bruin was. Naast de stad komen twee rivieren in de zee uit. Door de heftige regen komt er op die manier veel modder in het water. We zijn bij een plaatselijke duikorganisatie gaan informeren over de duikcondities. Een aardige Engelsman vertelde (heel eerlijk) dat het zicht onderwater nauwelijks 3 meter was! Ook vertelde hij dat we geen grote(re) vissen zouden zien. Vietnamezen eten immers alles op. Geen duiken dus.

Wat we wel hebben gedaan is een modderbad genomen in natuurlijke bronnen. Daarna een warm mineraal-bad. Heerlijk! We waren weer helemaal opgefrist voor de volgende busreis.

Op naar Da Lat, een stad in de bergen. Hier telen ze in kassen allerlei verschillende bloemen. Het klimaat is stukken frisser dan aan de kust dus onze trui en jas kwamen handig van pas! We hebben een rondleiding per scooter geboekt bij ons hotel. De toer voerde dwars door de bergen, langs een krekel-farm (waar we gefrituurde krekels hebben geproefd) langs koffieplantages en een plaatselijke markt, naar het dorpje waar onze gids, Son, opgroeide. Op de markt was van alles te koop: Rijstpannekoekjes, Ogen en tongen van koeien, levende kippen, eenden, hondjes, vissen. Ergens lag nog een koeienkop. Om misselijk van te worden… Even verderop waren vogeltjes te koop (vers in het oerwoud gevangen om als huisdier (??) te houden). Ze zaten in een kooi en we vonden ze zo zielig dat we er eentje gekocht hebben. De “geluksvogel” werd met een netje gevangen en bruut in een te klein papieren zakje gestopt. Na een stop bij een zijdefabriekje, waar we zagen hoe van coconnetjes een zijden sjaaltje werd gemaakt, kwamen we aan bij een waterval. Dit was een mooie plek om de vogel vrij te laten: Spinnen en water in overvloed!

Aangekomen in het dorpje vertelde Son ons over de gebruiken van de plaatselijke stammen. De sfeer in het dorpje was erg authentiek. We gingen op bezoek bij een arm gezin met schattige kinderen. De vrouw (van 31) had net een nieuwe man gekocht. Voor een paar koeien en zelfgeweefde kleedjes kun je als ouders een man kopen voor je dochter. De man is dan ook echt eigendom van de familie. Hij moet zelfs toestemming vragen om een dagje weg te gaan. Bij overlijden van de vrouw is hij dus nog steeds eigendom van de familie en moet de zus hem overnemen.

Op de terugweg hebben we nog een paddestoelenkwekerij bezocht. Het was een lange dag dus ‘s avonds na het eten zijn we braaf terug gegaan naar ons hotel om ons op te maken voor de volgende busrit: naar zee in Mui Ne!

We waren blij aangekomen te zijn in Mui Ne. De bus was krakkemikkig en de weg nog erger dan dat. Op sommige stukken was helemaal geen weg! Maar ons geduld werd beloond met een prachtige zee en een nog mooier hotelletje. We kregen een bungalow die zich op 5 meter afstand van het strand bevond! Wauw! Een stelletje dat we in de bus leerden kennen, kende weer mensen die hier ook logeerden en voordat we het wisten zaten we met 10 mensen in een taxi (!!) op weg naar een restaurant en daarna in een gezellige bar. Happy hour ;-) In Mui Ne hebben we vooral genoten van zon zee en strand. Het kampvuur op het strand met onze nieuwe vrienden was ook erg geslaagd. We hebben het echt gezellig gehad!

Het enige wat verder te doen was voor toeristen, was de 50 km verderop gelegen witte zandduinen. Hier zijn we met een scooter naartoe gereden. Het was supermooi! Alsof we in de Sahara waren, zoveel zand!

Na 3 dagen uitrusten was het weer tijd voor scooters, smog, fietstaxi’s en lawaai: Saigon!