Mekongdelta

Lief thuisfront,

We hadden ons op het ergste voorbereid voor wat betreft smog en drukte in Saigon, maar het viel reuze mee! Sterker nog: hier schijnt zelfs de zon en in de parken is het geluid van scooters bijna niet te horen. Wat wel uber-irritant is, zijn de straatverkopers en dan vooral de zonnenbrillenverkopers. Maar na Mui Ne zijn we wel wat gewend want daar verkochten ze ook vrouwen, zo ondervond Jordy toen hij op een avond alleen over straat liep: You want motorbike? -No. You want marihuana? -NO. You want a lady tonight? -NO!!

Aangekomen in Saigon hadden we een email van het Oostenrijkse koppel of we zin hadden om gezamenlijk te eten. Zo kwam het dat we die avond samen met bijna de hele groep vrienden van Mui Ne aan tafel zaten bij "Goodmorning Vietnam", een Italiaans restaurant. Gezellig!

De dag erna hebben we de Cu Chi tunnels bezocht. Dit 200 km lange tunnelstelsel diende in de oorlog als onderkomen en schuilplaats. De tunnels zijn zo nauw, dat de Amerikanen er niet inpasten. Voor toeristen is een gedeelte van 100 meter lang met 40% vergroot en nog steeds was het erg benauwend. Verder waren er vallen van bamboespiezen. Echt weerzinwekkend. Typisch Vietnamees was dat de bus het op de terugweg begaf en dat we 3 uur later dan gepland terugwaren in de stad. Gelukkig net op tijd voor ons gebruikelijk geworden groeps-etentje. Daar besloten we met zijn allen een 2-daagse toer door de Mekongdelta te boeken.

Hoogtepunt hiervan was de boottocht langs de floating market in Can Tho (door de gids uitgesproken als "Bloody" market, wat erg hilarisch klonk). Verder moesten we uitkijken voor "mojito's" en dus goed smeren met anti-muggenspul. De busrit was weer op zijn Vietnamees geregeld: we werden als sardientjes in blik in de bus gepropt. Dat er ook nog backpacks mee moesten, had blijkbaar niemand aan gedacht.

De laatste dag hebben we het oorlogsmuseum bezocht. Hier wordt door middel van foto's met uitleg de impact van de Vietnam-oorlog inzichtelijk gemaakt -voor zover dat mogelijk is. De beelden waren te gruwelijk voor woorden. Er werden ook nog miljoenen liters chemicalien uitgestrooid over het land. Te bedenken dat een paar gram daarvan al dodelijk is voor alle inwoners van een grote stad. Nu nog worden er misvormde babies geboren en zijn sommige stukken land onbruikbaar. We waren er letterlijk stil van.

Na nog wat sightseeing was de laatste avond aangebroken. We besloten op het dakterras (23e verdieping) van het Sheraton-hotel een (veel te duur) drankje te doen. Erg geslaagd!

Nu nog een taxi en een lange vlucht en dan zijn we morgenvroeg weer terug in Nederland.

Tot dan!

Sarah en Jordy